17.30 Teatr Biuro Rzeczy Osobistych – „Moja Sprawa”
Przedstawienie pt: Moja sprawa jest eksperymentem artystycznym angażującym niepełnosprawnych intelektualnie aktorów gdyńskiego Teatru Biuro Rzeczy Osobistych (BRO) i profesjonalnych twórców teatru. Dramat jest konstrukcją teatru w teatrze,
a zespół BRO pracujący nad sztuką centralną osią dramaturgii. W trakcie pracy nad spektaklem jedna z bohaterek dramatu, którą kreuje niepełnosprawna aktorka zachodzi w ciążę. Jest to opowieść o jej losie i skomplikowanej sytuacji rodzinnej.
Reżyseria: Iwona Siekierzyńska
Scenariusz: Radosław Paczocha
Kostiumy, scenografia: Izabela Stronias
Muzyka: Marzena Majcher
Kierownik zespołu BRO: Zbigniew Biegajło
Obsada: Aleksandra Nieśpielak, Krzysztof Grabowski, Marzena Gajewska, Renata Klinkosz, Adam Siekierzyński, Tomasz Macniak, Marcin Wenta, Oliwia Cubala
Premiera: 23.11.2015
O spektaklu:
„Praca z tym zespołem jest wspaniała. To jest naprawdę mocna ekipa. Dużo się dzieje
w improwizacjach, aktorzy BRO mają ciągle nowe pomysły, mierzymy się więc z klęską urodzaju. Staramy się tak opowiadać tę historię, by dotknąć tematu, ale nie oceniać, nie dawać gotowych odpowiedzi. Chcemy tylko się temu przyjrzeć – czasem z uśmiechem
i humorem, czasem w sposób bardzo przejmujący. I tak właśnie przedstawić to widzom. Chcieliśmy, by siłą tej opowieści byli bohaterowie, by widz podążał za nimi i polubił ich na dobre i na złe”. Iwona Siekierzyńska
„Pierwszy raz spotykam się zawodowo z osobami niepełnosprawnymi na scenie. Podobne przedstawienia, które widziałem wcześniej, były bardziej ukierunkowane na działania terapeutyczne niż na efekt artystyczny. U nas także występują elementy dramy, ale zależy nam na profesjonalnej robocie. Od naszych niepełnosprawnych aktorów ciągle uczę się prawdy scenicznej, tutaj nie ma żadnego fałszu. Ta praca daje wielką radość”. Krzysztof Grabowski
„Moja sprawa dotyka wszystkich. Nie tylko osoby upośledzone, także ich rodziny, opiekunów, urzędników i … rodziny czekające na adopcję. Świadomość społeczna problemów, z jakimi borykają się niepełnosprawni i ich opiekunowie, najczęściej sprowadza się wyłącznie do wybiórczych informacji, często nietolerancji i prób izolowania „zdrowych” od „upośledzonych”. Nic tak dobrze się nie sprawdza jak konfrontacja wyobrażeń z rzeczywistością. Spektakl odwołuje się zarówno do stereotypów, jak
i myślenia niestandardowego. Pozwolić, aby niepełnosprawna umysłowo urodziła zdrowe dziecko i oddała je do adopcji? Czy kobiety z orzeczeniem niepełnosprawności intelektualnej mogą urodzić zdrowe dziecko? Czy rodzice adopcyjni mają zawsze wiedzę o rodzicach adoptowanego dziecka? Czy istnieją przepisy regulujące dawanie życia przez niepełnosprawnych umysłowo? Kto podejmuje decyzję o ewentualnej aborcji? ” Katarzyna Wysocka
18.30 Teatr Ephata – „Głosy”
Kup bilet
